Obrzędom lipcowej Polanickiej Nocy Fatimskiej sprawowanym w sanktuarium Matki Bożej Fatimskiej w Polanicy-Zdroju (diecezja świdnicka) przewodniczył biskup senior ks. bp Ignacy Dec.
Zabierając głos na początku Mszy św., kustosz tego świętego miejsca o. dr Zdzisław Świniarski wskazał, że „Pierwsza sobota lipca to z jednej strony czas wakacji, a z drugiej [strony] możemy przybyć do Maryi, pocieszać Ją i u Niej wypraszać potrzebne łaski do nawrócenia dla tych, którzy się zatracili w świecie bez Boga i Jego praw. Więcej – ratować tych, którzy idą do piekła”. Duchowny podkreślił, że również w tym szczególnym dniu chcemy „na ręce Maryi zanieść podziękowanie za ks. bp. Ignacego Deca, za 80 lat jego życia, 55 lat posługi kapłańskiej i 20-lecie posługi biskupiej w naszej diecezji”.
– Dzisiaj chcemy wynagradzać czwarte bluźnierstwo. Bluźnierstwa tych, którzy starają się otwarcie zaszczepić w sercach dzieci obojętność, wzgardę, a nawet nienawiść do tej Niepokalanej Matki – akcentował o. Świniarski.
W homilii ksiądz biskup, mówiąc o Bożym napomnieniu i zapowiedzi szczęśliwej przyszłości, wskazał, że Bóg przez proroka Amosa wielokrotnie upominał naród. Czynił to także przez innych proroków. Czynił to również przez swojego Syna Jezusa Chrystusa. Jednakże zapowiadał także szczęśliwą przyszłość dla narodu, pod warunkiem że naród się nawróci, że wróci na drogę Bożych przykazań. – Wezwanie do radości jest zaadresowane do każdego z nas, do całego Kościoła i do całego świata. Ale z czego się cieszyć? Mamy raczej powody do smutku, do zmartwień – na ziemi jest tyle zła: terroryzm, napady, zabójstwa, korupcja, bezrobocie, ciągły brak pieniędzy, choroby, które nas nieustannie prześladują, niesnaski rodzinne, zatargi sąsiedzkie, konflikty w pracy, w szkole, kłopoty z dziećmi itd.
Z czego więc się cieszyć? A jednak Bóg nas wzywa do radości. Każde Boże wezwanie ma na celu nasze dobro. Zastanówmy się przeto, o jaką radość tutaj chodzi i gdzie jej szukać, takiej radości? Jest radość dobra i radość zła – stwierdził ks. bp Dec. Zdaniem kaznodziei Bóg wzywa nas do radości duchowej, stabilnej, Bożej. Nie jest to radość przelotna, płynąca z jakiegoś grzesznego przeżycia, z grzesznej przyjemności. Nie jest to także radość płynąca ze zdobywania dóbr materialnych. Te radości szybko przemijają i mają małe znaczenie. Mówiąc o źródłach prawdziwej radości, ksiądz biskup podkreślił, że Bóg wzywa nas do innej radości – do radości, która jest trwałą, duchową postawą, postawą pogodnego serca, postawą radowania się przed Bogiem.
Taką radość miała Maryja, gdy mówiła: „Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy” (Łk 1,46-47). Gdzie szukać takiej radości, z czego ona wyrasta? Odpowiedź znajdziemy w dzisiejszych czytaniach. W oparciu o dzisiejsze teksty liturgiczne możemy wskazać na trzy główne źródła duchowej, życiowej radości. Radość płynie przede wszystkim z przeżywania obecności Boga. W Ewangelii Chrystus postawił uczniom pytanie: „Czy goście weselni mogą się smucić, dopóki pan młody jest z nimi” (Mt 9,15), zaś św. Paweł napisał w Liście do Filipian: „Radujcie się zawsze w Panu; jeszcze raz powtarzam: radujcie się! […] Pan jest blisko” (Flp 4,4-5).
– Pan Bóg jest naprawdę blisko. Jesteśmy w Jego domu. Właśnie ten dom, któremu na imię świat – to jest Jego dom. Nie myśmy go bowiem stworzyli. My go tylko lepiej lub gorzej meblujemy, przekształcamy, upiększamy albo niekiedy i psujemy. Ten dom, ten świat wyszedł z Bożych rąk. Na ten świat przyszedł Boży Syn. Zamieszkał wśród ludzi. Stał się najpierw dzieckiem – wskazywał kaznodzieja.
– Posłuchajmy dzisiaj mądrości Bożej. Trzeba się nawrócić, oczyścić się z grzechów. Trzeba doświadczać pełniej Boga w codzienności życia. Trzeba przyjmować Jego miłosierdzie i przebaczenie. Trzeba wrócić do dobrego życia, do życia w prawdzie, do życia w miłości. Zatem nie traćmy czasu –apelował, kończąc homilię, ks. bp Ignacy Dec.
Marek Zygmunt
Artykuł opublikowany na stronie: https://naszdziennik.pl/wiara-kosciol-w-polsce/301490,lipcowa-polanicka-noc-fatimska.html
